یا حبیب الباکین
شراب گریه ی انگور های عاشق بود و این قشنگ ترین صحنه دقایق بود
فزون شد ارزش تاک از همین که در ره عشق و در مسیر سلوکش اسیر و صادق بود
برای راهی دریا شدن چه میخواهی ؟ خدا برای تو چون نا خدای قایق بود
فتاد هرم غمش در میان قلب همه ولی به دور دلم هر گنه چو عایق بود
همیشه وقت دعا بر لبم دعای تو بود ولی به حکم غریبی دواش هق هق بود
تمام رنج من از دوری تو بوده و بس نه طعنه ها که به لب های این خلایق بود
((نشان یار سفر کرده از که پرسم باز)) صبای صبح فقط همره شقایق بود
گمان کنم کمر این قلم شکست و ندید شبانه موی سیاهم شده است برف سپید
امیر حسین اکبری
