تقدیم به همه ی شهدا و مدافعان حرم

 

 

بسم رب الحکیم

 

وقتی که در دل شب رهسپار شد                                  مجنون جدا ز اهل و عیال و دیار شد

حس کرد بارش باران گرفت وبعد                                   رویید در دلش شکوفه عشق وبهار شد

بر سینه اش سند عاشقی زدند                                       آنجا طلای خالص او با عیار شد

جنت شبیه دوزخ و ما فی البطون شده است              جنت ز آتش عشق او پر شرار شد

یک بار داد دلش را به آسمان                                            یک عمر پیش فاطمه با اعتبار شد

بر کشتی حسین سوار شد او و دگر نماند                    حالا تمام قصه ی این انتظار شد

این است سرگذشت شهید ومنم به خواب                  این خواب باعث این ابتکار شد!

از خواب پا شدم و دل غمی گرفت                                    دنیا به روی سر من هوار شد

 

 

امیرحسین اکبری

یا نور الهدی یا علی بن موسی الرضا

 

 

دوباره آمده ام فرجی در دعا شود

عجل فرج بگو که دلم مبتلا شود 

با گریه های شبانه سحر شده

وقتی که جام باده پر از ربنا شود

آقا مخوان تو آیه ی (لا تقربوا الصلاه))*                                             *وامی از دکتر محمد مهدی سیار

با حرف دوست مستی ما پربلا شود

سلطان طوس کرمی تا که نوکرت

با این کرم راهی کرببلا شود

وقت اذان شده نقاره می زنند

قامت ببند دلم کبوتر گنبد طلا شود

 

امیر حسین اکبری

شعری با خظاهای وزن و... اما حرف دل

 

من محرم راز دل طوفانی خویشم

سرخوش ز سبوی غم پنهانی خویشم
چون زلف تو سرگرم پریشانی خویشم
در بزم وصال تو نگویم ز کم و بیش
چون آینه خو کرده به حیرانی خویشم
لب باز نکردم به خروشی و فغانی
من محرم راز دل طوفانی خویشم
یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی
عمریست پشیمان ز پشیمانی خویشم
از شوق شکر خنده لبش جان نسپردم
شرمنده ی جانان ز گران جانی خویشم
بشکسته تر از خویش ندیدم به همه عمر
افسرده دل از خویشم و زندانی خویشم
هر چند امین بسته ی دنیا نیم اما
دلبسته ی یاران خراسانی خویشم                                   

 

امام خامنه ای (مدضله العالی)
 

«عرش»… گفتیم که نام دگرِ سامرّاست

خبر، آمیخته با بغض گلوگیر شده‌ست
سیل دلشوره و آشوب، سرازیر شده‌ست
سرِ دین، طعمه‌ی سرنیزه‌ی تکفیر شده‌ست

هرکه در مدح علی(ع) شعر جدید آورده‌ست

گویی از معرکه‌ها نعش .شهید آورده‌ست

بنویسید: تب ناخلفی‌ها ممنوع!
هدف آزاد شده، بی‌هدفی‌ها ممنوع!
در دل «عرش»، ورود سلفی‌ها ممنوع!

«عرش» یک روضه‌ی فاش است که داغ و گیراست
«عرش»… گفتیم که نام دگرِ سامرّاست

تا «بهار عربی» روی علف باز کند
جبهه در شام و عراق از سه طرف باز کند
وای اگر دست کجی پا به «نجف» باز کند!

عاشق شیرخدا، وارث شمشیر خداست
سینه‌ی «سنی و شیعه» سپر شیر خداست

لختِ خونِ جگر ماست به روی لبشان
کوره‌ی دوزخیان، گوشه‌نشین تبشان
لهجه‌ی عبری و لحن عربی، مکتب‌شان

«نیل» را تا به «فرات»، آنچه که بود، آتش زد
شک مکن؟ ما همه را «مکر یهود» آتش زد

بی‌جگرها جگر حمزه به دندان گیرند
انتقام اُحُد و بدر ز طفلان گیرند
چه تغاثی ز لب قاری قرآن گیرند

بیشتر زان که از این قوم، بدی می‌جوشد
از زمین غیرت «حجربن عدی» می‌جوشد!

سنگ تکفیر به آئینه‌ی مذهب؟ هیهات!
ذوالفقار علی و رحم به مرحب؟ هیهات!
دست خولی طرف معجر زینب؟ هیهات!

                                                          ما نمک خورده عشقیم به زینب سوگند

                                                          پاسبانان دمشقیم به زینب سوگند

داس تکفیر، گل از ریشه بچیند؟ هرگز!
کفر بر سینه‌ی توحید نشیند؟ هرگز!
مرتضی همسر خود کشته ببیند؟ هرگز!

پایتان گر طرف «کرب و بلا» باز شود
آخرین جنگ جهانیِ حق آغاز شود

 

آقای احمد بابایی

تقدیم به آفتاب سامرا امام حسن عسکری (ع) و امام زمان(عج)

 

 

بسم رب الحکیم

 

کرم نما که دلم از غمت شراره زده                         که بر جهنم پر آتشی کنایه زده

دلم دوباره برایت غمین شده ای ماه                      ولی غزل به لبم مهر عاشقانه زده

ببخش گر که ندادیم جان ز غمهایت                       ولی به گرده ام این شعر تازیانه زده

شنیده ام که غریب بوده ای تو در زندان             ویک خبیث تورا نیز ظالمانه زده

تو کیستی که دوست نه دشمنت مولا                  به خاک پای تو زانویی عارفانه زده

دلم دگر تاب ندارد بگویم این مصرع                    ز سم مهلک آن مرد غم زبانه زده

بیا ظهور کن ای وارث غم زهرا (س)                       که ذات حق مثالی در این زمانه زده

مثال بارز آن نیجریه است و یمن                             که خون سرخ جوانان آن جوانه زده

بگو به لشکر کفار ما همان هاییم                            که داغ عشق علی چاک جامه مان بزده

دلم گرفته واین بغض سخت سنگین است          بیا که(( نوبتی آخرالزمانه)) زده .

 

امیر حسین اکبری

بسم الله الرحمن الرحیم

 یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُّزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَیْنَآ إِنَّ اللّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ