((انقلاب غزل))

 

 

 

بسم رب الحکیم

 

 

شب ها یکی یکی همگی شان به سر شدند                                               یاران و عاشقان همگی خون جگر شدند

در تیرگی های شب و روز های تار                                                              پروانه ها همه بی پال و پر شدند

پس کو حقوق و کو بشر و کو عدالتی ؟                                                       انگار مدعیان همگی کور وکر شدند

تردید در میان جماعت که جا نداشت                                                           حتی پس از آنکه درختان تبر شدند

جانی گرفت ریشه ی اشجار این وطن                                                         از خون لاله ها همگی پر ثمر شدند

روشن شده است ز نور شبستان جان ما                                                    شب های بی سحرهمگی شان سحر شدند

روح خدا دمید دوباره در این وطن                                                                سلمان و اهلش همگی معتبر شدند

(نفی سبیل)معنی اش این خاک پر زر است                                                شن ها برای مردم ما چون سپر شدند

این ارث انقلاب خمینی است در جهان                                                         امید های دبستان شیخ نمر شدند

از جاده عطر پیرهن یار می رسد                                                                 این واژه ها ز شوق تو این بار تر شدند

 

 

امیر حسین اکبری

 

 

به امید عاشقی کردن با حضرت مهدی(عج)...

 

 

بسم رب الجکیم 

 

شوقی فتاده است به دل از برای تو                                    از دور میرسد به گوشم صدای تو

هل من معین فاطیل معه العویل ...*                                      این است بانگ هر شب من در سرای تو

جانم به لب رسیده و خونم به جوش شد                         کی میشود که شوم من فدای تو ؟

لبریز شد کاسه ی صبرم عزیز دل                                       این دفعه خواستم تو را از خدای تو

حالا پر از عطر تو شد لحظه های من                                    با این امید که من بشوم آشنای تو

ما در کنار شهیدان نشسته ایم                                           آنان که بودند فقط در هوای تو

همچون حکایت جون و جدتان حسین(ع)                         روزی شود که سر بگذارم به پای تو؟!

 

 

*فرازی از دعای ندبه : هل من معین فاطیل معه العویل والبکا؟  -  آیا کسی هست که مرا یاری کند و با من هم ناله شود؟

 

اللهم عجل لولیک الفرج

 

 

امیرحسین اکبری

                                 

 

 

 

 

پیشکشی به بانوی کریمه ی قم حضرت معصومه (س)

 

 

 

بسم رب الحکیم

 

چند وقتیست دلم بی سر وسامان شده است                                 مثل برگی که خزان در مه آبان شده است 

و هوای تو به سر دارد و مست است دلم                                            بعد عمری که رها از قفس جان شده است

خیس شد دفتر شعر عاشقتان حیران است                                      که چرا قافیه ی شعر تو باران شده است

بارش از شوق بود یا که زشرمم باشد؟                                              شاید از فرط گنه هاش هراسان شده است

غم به دل راه مده-تا که تو اورا داری                                              فاطمه بانوی قم شافی رضوان شده است

از همان روز که او پا به بیابان بگذاشت                                              خاک قم از قدمش همچو گلستان شده است

دل من پر زده این بار به سوی دو حرم                                               راهی مرقد خواهر و خراسان شده است

چقدر زلف گره خورده و بی تاب هم اند                                             قصه یادآور آن یار پریشان شده است

ولی اینبار کمی قصه تفاوت دارد                                                           کی کسی همچو حسین بی سر و عطشان شده است؟

غربت در قم و در خانه نبودن سخت است                                          زینب اما راهی شام غریبان شده است

بغض نگذاشت که دیگر بنویسم که چه شد                                     که ستم ها به شما آه ... فراوان شده است

مادرت فاطمه آمد به حرم٬خوش آمد                                                  چقدر صحن از این نور چراغان شده است!‍

و پس از این غزل سخت ببین نوکرتان                                                بهر رزق حرمت دست به دامان شده است